Pokazywanie postów oznaczonych etykietą astrofotografia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą astrofotografia. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 16 lipca 2020

Kometa C/2020 F3 NEOWISE

W tym roku 2020 dopisała niespodziewanie i stała się numerem jeden lata. W Polsce można ja obserwować na południowym-wschodzie nisko nad horyzontem. Z biegiem czasu wznosi się z ruchem sfery niebieskiej. Powinna być widoczna gołym okiem do 20 lipca i będzie się wznosić nad horyzont coraz wyżej. Potem już tylko przez lornetkę i teleskop.

Poniżej zdjęcia z 13 i 14 lipca 2020 r. Wykonane aparatem Nikon D40 z obiektywem AF-S NIKKOR 18-70 G ED na  montażu EQ#-2 z napędem.











poniedziałek, 6 kwietnia 2020

Żagańskie Obserwatorium Astronomiczne

Żagańskie Obserwatorium Astronomiczne
Historia lubi się powtarzać. W Żaganiu przed wojną znajdowało się obserwatorium astronomiczne - prywatne - a nawet planetarium. Trzeba było 75 lat by przywrócić tradycje astronomiczne w mieście.

A to tylko krótka historia jego budowy.

Projekt zaczerpnięto od przyjaciela z dalekiego kraju - A Small Imaging Observatory. Dzięki  temu prace mogły postępować sprawniej i uniknięto wielu nietypowych problemów.

Budowa zaczęła się pod koniec 2019 roku. Wtedy postawiono fundamenty pod główne filary budynku. Od stycznia 2020 dzięki łagodnej zimie można było stopniowo kontynuować prace.

wtorek, 17 września 2019

VISTA ukazuje nowe zdjęcie Wielkiego Obłoku Magellana

Należący do ESO teleskop VISTA ukazał niezwykły obraz Wielkiego Obłoku Magellana, jednej z naszych najbliższych galaktycznych sąsiadek. Teleskop VISTA dokonuje przeglądu tej galaktyki i jej siostry zwanej Małym Obłokiem Magellana, a także ich otoczenia, w niesamowitych szczegółach. Przegląd ten pozwala astronomom na obserwowanie wielkiej liczby gwiazd otwierając nowe możliwości do badania ewolucji gwiazd, dynamiki galaktyk oraz gwiazd zmiennych.







poniedziałek, 10 czerwca 2019

Dwie Bohaterki od Herkulesa

U niego wszystko musi być naj naj naj. Herkules znany jest z dwóch gromad kulistych, które są w zasięgu nawet lornetki. Teraz wędruje wysoko na niebie więc trzeba skorzystać i zobaczyć co tam się dzieje.
M13


M92

Gromady kuliste to najstarsze i zresztą bardzo liczne obiekty galaktyczne. Mają od kilkudziesięciu do setek tysięcy gwiazd. Znajdują się na obrzeżach galaktyki. Często w jej halo. Dlatego możliwość zobaczenia dwóch obok siebie to świetna okazja. 

Centrum zostało "przepalone" by pokazać jak daleko się gaja gwiazdy z gromad. To i tak jeszcze nie wszystkie. Aby pokazać więcej trzeba złożyć takie i jeszcze dłużej naświetlane zdjęcia. 

Tym razem od powtórki poszło zdjęcie M57 w Lutni. Wszystko dlatego, że seeing tym razem zszedł do 2,3 więc trzeba było zobaczyć czy to coś da. Trzeba się przymierzyć do niej z większą ogniskową.

M57

poniedziałek, 3 czerwca 2019

Letnie niebo Białych Nocy

Niedawno jeden z moich kolegów na forum astronomicznym zadał dość istotne pytanie: Czy letnie Białe Noce są stracone dla obserwacji. Okazuje się, że nie. To kwestia determinacji. Oczywiście jest trudniej, bo mamy tylko zmierzch żeglarski a potem tylko cywilny, ale w ciągu tych kilku godzin lub wręcz jednej z małym haczykiem da się wiele zrobić.

Ja podjąłem się wreszcie kalibracji sprzętu do fotografii obiektów kosmicznych. Wreszcie coś się nam skompletowało i trzeba to wszystko zgrać oraz nabrać wprawy w manipulowaniu całością. Przy okazji powstają jakieś kulawe jeszcze ujęcia. Ale już da się zmierzyć wile parametrów na zdjęciu.

M101 - materiał z kadrów po 1 i 2 minuty

M101 - materiał z kadrów po 5 i 6 minut

M101 - materiał z kadrów po 5 i 6 minut

M101 - opisane obiekty

M57 - Mgławica Pierścień

M57 - opisany w Astrometry.net

M101 - opisany w Astrometry.net


Materiał zbierany kamerą CCD ATIK 314E. Guider to kamera ATIK Titan. Razem sprawnie sobie radzą. Grunt to matryce CCD.

sobota, 9 marca 2019

Na zachodzie następują zmiany

Jest takie obiekt układu słonecznego, którego najprawdopodobniej nie obserwował Mikołaj Kopernik. To tylko przypuszczenie, ale podejmując się samemu tego zadania łatwo stwierdzić, że zadanie nie należny do łatwych.

Merkury jest zawsze blisko Słońca. Tak blisko, że możemy go obserwować tylko gdy oddala się od niego w czasie elongacji wschodniej bądź zachodniej. Tym razem (zima 2019) mamy do czynienia ze wschodnią pelengacją - Merkury jest oddalony od Słońca w kierunku wschodnim. Czy na niebie zobaczymy go tuz po zachodzie Słońca.

Trzeba być tu cierpliwym i wykorzystać każdą pogodną okazję. Nisko, bo zaledwie do 10 stopni nad horyzontem rzadko bywa na tyle bezchmurnie, by móc tam cokolwiek zobaczyć, szczególnie zimą.

W tym roku miałem nieco szczęścia w nieszczęściu. Z konkretnych powodów nie mogę zadzierać głowy. I to nie z powodu skromności ale czysto medycznego powodu. Dlatego widok Merkurego sprawił mi wiele satysfakcji.

Jest to obiekt jasny jak najjaśniejsze gwiazdy, -1 magn., ale blask zachodzącego Słońca skutecznie utrudniał zadanie. Wystarczyło czekać cierpliwie z lornetką w dłoni. Ta zdecydowanie ułatwiła dostrzeżenie go na jeszcze jasnym niebie zachodnim. Postanowiłem to uwiecznić na prostej fotografii ze statywu.



Od tego dnia, gdy zrobiłem tę fotografię, Merkury dość szybko zaczął zbliżać się na niebie do Słońca. Każdego dnia, nie tylko przez chmury, coraz trudniej było go zaobserwować.

8 marca 2019 roku na zachodzie pojawił się młody Księżyc. miał już drugi dzień. Ale Merkury skrył się za licznymi chmurami przy horyzoncie. Ten wąski sierp zawsze szczególnie urzeka. Ale zwiastuje szybkie kłopoty z nocnymi obserwacjami. Za 5 dni pierwsza kwadra a potem pełnia. Nie będzie lekko.



Tydzień po pełni będę znowu mógł spojrzeć wysoko w gwiazdy. Już się nie mogę doczekać.

wtorek, 31 maja 2016

Mars - opozycja planety

Opozycja Marsa to szczególny czas by zaobserwować detale powierzchni czerwonej planety. W roku 2016 opozycja nie jest jeszcze z tych, które nazywamy wielkimi opozycjami. Ale i tak Mars ma na tyle pokaźne rozmiary kątowe by móc poszaleć w obserwacjach ... jeśli tylko pogoda na to pozwoli.

I tak w nocy 31 maja. o godzinie 01 rozpoczęło się pierwsze w tym roku polowanie na ten niesforny czerwony glob.
Mars jest około dwa razy mniejszy od Ziemi. A to powoduje, że poza opozycjami obserwacja jakichkolwiek szczegółów jego powierzchni wymaga bycia tam na jego orbicie.

Opozycje Marsa
Rysunek obok pokazuje jak się maja poszczególne opozycje do siebie. I tak w 2018 mamy tak zwaną wielka opozycję, gdzie rozmiary kątowe planety sięgną 23", gdzie w tym roku 2016 to tylko 18".

Warto jednak pamiętać, że opozycje to nie największe zbliżenia planet, a jedynie ustawienie ich w jednej linii ze Słońcem. Obecnie właśnie 31 maja 2016 miało miejsce największe zbliżenie planet. w roku 2018 będzie to 30 lipca. Czyli przeszło tydzień po opozycji.

Z tego płyną pewne konkluzje co do obserwacji. Po pierwsze trzeba wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję w okolicach tych dat. Planeta Mars szybko się przemieszcza względem Ziemi i stąd odległości zmieniają się również szybko z racji eliptyczności orbity marsjańskiej.

W tym roku skutkiem zmienności pogody trafiliśmy w nasz szczęśliwy czas 31 maja, ale niestety planeta jest nisko nad horyzontem i stąd seeing jest słaby co ogranicza możliwości obserwacji powierzchni.

Ale próbować trzeba, bo nie wiadomo kiedy nadarzy się kolejna taka okazja.

Poniżej skutki obserwacji Marsa i później Saturna, który zbliża się do opozycji.

Mars - ogniskowa 4500mm (1524 x 3)

Mars - ogniskowa 3000mm (1524x2)

Mars - ogniskowa 1524mm

Saturn - ogniskowa 3000mm (1524x2)

Saturn - ogniskowa 1524mm

poniedziałek, 7 grudnia 2015

Astrokalendarz 2016r.

Oto kolejny projekt wydania Astrokalendarza tym razem na 2016 rok. Czytelnik otrzymuje nie tylko piękne zdjęcia na każdy miesiąc ale przede wszystkim ogromna bazę informacji o wydarzeniach astronomicznych możliwych do obserwacji na niebie z terenu Polski.

strona tytułowa oraz końcowa kalendarza


Majowe wydania z tranzytem Merkurego
Kalendarz jest tworzony przez żagańskich miłośników astronomii przy pomocy wielu pasjonatów z całego świata. Dzięki nim oraz agencjom kosmicznym i astronomicznym kalendarz ma piękny wystrój oraz wiarygodne informacje o efemerydach zjawisk astronomicznych.

poniedziałek, 26 października 2015

Satelity Iridium

Nad naszymi głowami dzieją się codziennie niesłychane rzeczy. Są też i takie zwykłe. Wynikające z codziennej pracy wielu ludzi na ziemi. Patrząc na rozgwieżdżone niebo możemy dostrzec efekt ich pracy w postaci przelatujących satelitów. Jedne z nich wyjątkowo błyskają do nas. Czasem jest to bardzo silny rozbłysk zwany flarą. To nic innego jak odbijanie światła słonecznego.







Niektóre z nich, jak Iridium 66 świecą tak jasno, że możemy je dostrzec na jasnym, jeszcze dziennym niebie. Trzeba tylko wiedzieć gdzie patrzeć. Po zmierzchu sprawa robi się nieco prostsza, bo dzięki wsparciu informacją z NASA, wiemy gdzie szukać naszej błyskotki. Flara jest krótka, zaledwie kilka sekund. Zrobienie im zdjęcia, to ciekawe wyzwanie i świetna przygoda. Na kosmicznym niebie nie wszystko trwa wieki. Czasem są to sekundy lub ułamki sekund.

niedziela, 23 lutego 2014

Polowania na Jowisza i nie tylko

W sobotę w ramach zajęć Sekcji Astronomicznej miłośnicy nieba polowali na gazowego giganta i jego księżyce. Oto pierwsze próbki jeszcze na gorąco nim opadną emocje i przyjdzie refleksja nad seeingiem w mieście. Na tarczy widoczny cień Callisto jednego z największych księżyców galileuszowych. Sam księżyc trudno dostrzec z racji małego kadru, który powstał z 30 sekundowego filmu z kamery DMK21. Obserwacje prowadzone były za pomocą refraktora 900mm, którego ogniskową wydłużono specjalną soczewką Barlowa x2.









wtorek, 19 listopada 2013

Kometa stulecia jest już widoczna

Fot. Waldemar Skorupa, Kahler Asten, Niemcy.
Kometa ISON, zapowiadana jako jedna z najjaśniejszych komet jakie widziała ludzkość, zaczęła być widoczna gołym okiem. Z biegiem dni będzie coraz jaśniejsza. Gdzie i kiedy ją obserwować?
Kometa stulecia, bo tak nazywana jest kometa ISON, zbliża się do Słońca z zawrotną prędkością 60 kilometrów na sekundę. Obecnie znajduje się między orbitami Merkurego i Wenus.
Jej jasność systematycznie wzrasta, ponieważ im bliżej Słońca się znajduje, tym uwalnia większe ilości pyłu i gazów, które rozbudowują jej piękny warkocz.

piątek, 18 października 2013

Saturn w neizwykłej rozdzielczości

Saturna znają prawie wszyscy. Ale dzięki Sondzie Cassini mamy okazję poznać go z zupełnie innej strony. Niewiele bowiem naszych statków dotarło w jego okolice.

Za sprawą kamer naszego posłańca i niezwykłej pracy zaangażowanego człowieka mamy okazję zobaczyć świat tej planety w zupełnie innej perspektywie.


Autorem jest Gordan Ugarkovic

 Jego prace pokazują nie tylko ten ale i inne niezwykłe światy planet Naszego Układu. Zamienia on surowy materiał z kamer statków kosmicznych na wspaniałe obrazy zapierające dech w piersiach.

sobota, 27 lipca 2013

Polowanie na Iridium

Satelita Iridium
Czy zastanawiałeś się kiedyś co lata nad naszymi (twoimi) głowami? Ptaki, samoloty … ale w nocy mamy okazje zobaczyć te przelatujące obiekty, których w dzień nie sposób zaobserwować. Wśród nich są meteory i satelity. Czasami są do siebie niezwykle podobne, ale najczęściej dają się wyraźnie rozróżnić. Meteory dają się obserwować okiem nieuzbrojonym sporadycznie. I poza tzw. rojami, nie zobaczymy ich oraz wcześniej nie przygotujemy się do obserwacji. Za to w przypadku satelitów możemy przygotować się do tego dość niezwykłego widowiska i to niezwykle precyzyjnie. Tym bardziej, że do najbliższego roju Perseidów musimy jeszcze poczekać dwa tygodnie (maksimum roju, nieliczne dają się już zaobserwować), a każdej nocy możemy obserwować niezwykłe dość zjawiska zwane flarami Iridium.

wtorek, 16 kwietnia 2013

SMC okiem Chandry

Mały Obłok Magellana to jedna z najbliższym nam galaktyk karłowatych, która widoczna jest na nocnym niebie na południowej półkuli. Teleskop Chandra wykonał jej dotąd najpiękniejsze zdjęcie. 

200 tysięcy lat świetlnych od Ziemi znajduje się galaktyka karłowata nazywana Małym Obłokiem Magellana, którą mieszkańcy południowej półkuli mogą zobaczyć gołym okiem.

Uświadamia nam to, jak daleko sięga ludzki wzrok, bo Obłok jest jednym z najdalszych obiektów, które możemy dostrzec bez użycia lornetki czy teleskopu.

Szukać go należy w gwiazdozbiorze Tukana w postaci niewyraźnego rozjaśnienia. Aby ukazać jego piękno astronomowie użyli Teleskopu Chandra, który uwiecznił galaktykę w promieniowaniu rentgenowskim.

Niebo za oknem z Saturnem w opozycji

Saturn kwiecień 2013
W niedzielę 14 kwietnia można było zaobserwować bliskie spotkanie Księżyca z Jowiszem. 15 kwietnia Księżyc odsunie się już od Jowisza, ale wciąż będzie dość blisko niego, na tle gwiazdozbioru Byka. O godzinie podanej na mapce faza Srebrnego Globu będzie wynosiła 25%, a od Jowisza będzie dzielił go dystans ponad 12° i będzie się zwiększał. Również coraz większa będzie odległość między Księżycem, a gwiazdą ζ Tauri, czyli południowym rogiem Byka. W tym samym momencie będzie ona wynosiła niewiele ponad 2°.

czwartek, 14 marca 2013

Nieba nad głową do 14 marca 2013

PanSTARRS - mapka, J.Wiland
Kometa PanSTARRS-u (tradycyjnie nazwy komet w naszym kraju są w dopełniaczu: kometa Halleya, Kohoutka, itd. Dlatego również: PanSTARRS-u, czy ISON-u) wzięła swoją nazwę od skrótu nazwy projektu astronomicznego, dzięki któremu odkryto ją dwa lata temu i do niedawna była bardzo dobrze widoczna z półkuli południowej, ale po przejściu przez peryhelium 10 marca przeszła na półkulę północną i szybko oddala się od Słońca. Na początku tygodnia będzie ona zachodzić prawie równo ze Słońcem, ale już pod koniec tygodnia powinna być bardzo dobrze widoczna z naszego kraju.