Noc planet

Dzisiejszej nocy nastąpi parada planet. Wieczorem na niebie południowy gości Jowisz, ale już po północy mamy od wschodu aż trzech naszych nocnych podróżnych wędrowców: Mars, Saturn i Księżyc. Można zamienić spanie na obserwowanie.

Planety i Księżyc na wschodnim niebie. Źródło Stellarium

Opozycja Jowisza 2016

Jowisz 16 marca 2016 rok

 Opozycja Jowisza jest najkorzystniejszą okazją do obserwacji szeregu szczegółów zjawisk zachodzących w jego atmosferze. Możliwe jest też obserwowanie powierzchni księżyców galileuszowych, ale do tego wymagany jest już większy sprzęt.

Za pomocą nawet niewielkie teleskopu można zdecydowanie łatwiej zaobserwować Wielka Czerwoną Plamę oraz cienie jego satelitów. Te ostatnie widnieją na tarczy jako czarne plamy w kształcie koła. Same satelity widzimy jako jasne tarze niewielkich rozmiarów z racji tego, że są one oświetlone frontalnie.

W czasie fotografowania należy pamiętać, że planeta ta szybko rotuje wokół osi. Na pełny obrót potrzebuje niespełna 10 godzin. To powoduje, że fotografując metodą AVI - robienie filmu i z niego wybieranie klatek do montażu - długość czasu filmowania musi być relatywnie krótki (do 25-30 s.) inaczej chmury zmienią swoje położenie na tyle, że nie da się ich wykorzystać do stakowania w pojedynczą klatkę lepszej jakości.

Jest na to pewien trik. W niektórych programach wbudowano już narzędzia, które starają się skompensować ruch obrotowy planety. Dokładnie próbują, bo nie zawsze to wychodzi z pozytywnym skutkiem.

Mając kamerę mono i komplet filtrów LRGB możemy się pokusić o kolorowy obraz Jowisza. Z zastrzeżeniem powyższych uwag musimy działać szybko. Do tego dochodzi nie tylko zmiana filtrów między kolejnymi przechwytywaniami ale i ustawienie ostrości, gdyż rotacja koła filtrowego nie zapewnia parafokalności.

Efekty możemy osiągać różne z takich obserwacji. Po pierwsze śledzimy to co dzieję się w atmosferze planety. Po drugie dokumentujemy ruch satelitów. Po trzecie możemy z takich sekwencji tworzyć niezłe animacje przedstawiające obserwacje z całej nocy.

Jowisz 16 marca 2016r. z prezentacją widoku z programu Stellarium

Jowisz z kolejnego dnia 17 marca 2016r.

Warto tu wspomnieć, że swego czasu to właśnie miłośnicy astronomii zaobserwowali zniknięcie pasa południowego. Z czasem powrócił on na swoje miejsce. Ale co było przyczyną?

IASC - poszukiwanie planetid

Astrokalendarz 2016r.

Oto kolejny projekt wydania Astrokalendarza tym razem na 2016 rok. Czytelnik otrzymuje nie tylko piękne zdjęcia na każdy miesiąc ale przede wszystkim ogromna bazę informacji o wydarzeniach astronomicznych możliwych do obserwacji na niebie z terenu Polski.

strona tytułowa oraz końcowa kalendarza

Majowe wydania z tranzytem Merkurego

Kalendarz jest tworzony przez żagańskich miłośników astronomii przy pomocy wielu pasjonatów z całego świata. Dzięki nim oraz agencjom kosmicznym i astronomicznym kalendarz ma piękny wystrój oraz wiarygodne informacje o efemerydach zjawisk astronomicznych.

Złączenie Urana i Księżyca

Dzisiaj, 22.11.2015r., o 22:00 nastąpiło największe zbliżenie naszego satelity i Urana na nocnym niebie. To dobra okazja do odnalezienia tego włóczykija szczególnie dla mniej wprawnych. Wyposażeni w lornetki łatwo go odszukają, bo jest zaledwie 1.5 stopnia od górnej krawędzi tarczy Księżyca. Za pomocą teleskopu można już dostrzec niebieskawą tarczę Urana.

A oto mapki z dzisiejszego spotkania wygenerowane za pomocą Stellarium

Wieczór Keplera

Wieczór Keplera z okazji 385 rocznicy śmierci tego wybitego astronoma i mieszkańca Żagania

 Immanuel Kant nazwał go „najwytrawniejszym myślicielem jaki się kiedykolwiek narodził”. Mowa oczywiście o Johannesie Keplerze, którego 385 rocznicę śmierci obchodzimy w dniu jutrzejszym - 15 listopada. Gdyby zmarł na jedną z licznych chorób, na które chorował w wieku 25 lat, zapewne zostawił by po sobie klasyczne epitafium hipochondryka „Czyż nie mówiłem, że jestem chory”. On jednak pod koniec swojego życia zrozumiał znaczenie swoich osiągnięć.

---

Satelity Iridium

Nad naszymi głowami dzieją się codziennie niesłychane rzeczy. Są też i takie zwykłe. Wynikające z codziennej pracy wielu ludzi na ziemi. Patrząc na rozgwieżdżone niebo możemy dostrzec efekt ich pracy w postaci przelatujących satelitów. Jedne z nich wyjątkowo błyskają do nas. Czasem jest to bardzo silny rozbłysk zwany flarą. To nic innego jak odbijanie światła słonecznego.

Niektóre z nich, jak Iridium 66 świecą tak jasno, że możemy je dostrzec na jasnym, jeszcze dziennym niebie. Trzeba tylko wiedzieć gdzie patrzeć. Po zmierzchu sprawa robi się nieco prostsza, bo dzięki wsparciu informacją z NASA, wiemy gdzie szukać naszej błyskotki. Flara jest krótka, zaledwie kilka sekund. Zrobienie im zdjęcia, to ciekawe wyzwanie i świetna przygoda. Na kosmicznym niebie nie wszystko trwa wieki. Czasem są to sekundy lub ułamki sekund.