Zaćmienie Słońca 20 marca 2015r.

Niezapomniana przygoda w jakiej przyszło nam uczestniczyć w ten pierwszowiosenny dzień zostanie w naszej pamięci na długi czas. Wszystko dzięki temu, że choć w naszych szerokościach taki przebieg zaćmienia jest rzadkością, tym razem dopisało wszystko jak należy. Żadne ranne wstawanie czy wieczorna przerwa w zaćmieniu w połowie zjawiska. Całość była do zobaczenia już po porannej kawie, a koniec mieliśmy tuz przed obiadem. Luksus więc jak się patrzy.

Nikt więc nie ma wymówki, że nie znalazł czasu by na chwilę choćby przystanąć i patrząc w niebo zastanowić się nad tym co i jak w tym Wszechświecie się dzieje. Zaćmienia bowiem w naszej historii odciskały wyraźne piętna. Do tego stopnia, że dzisiaj naukowcy wykorzystują je do datowania wydarzeń historycznych. Ale aby się nie obawiać komet i zaćmień trzeba i warto znaleźć na to czas by przyjrzeć się kolejnemu pięknemu i niezwykłemu wydarzeniu astronomicznemu.

Tak to widzieliśmy.

Czy niektóre czarne dziury to tunele czasoprzestrzenne?

LorentzianWormhole

Dwóch chińskich astrofizyków uważa, że niektóre masywne czarne dziury znajdujące się w centrach galaktyk mogą być tunelami czasoprzestrzennymi. Jest szansa na weryfikację tej teorii.

Tunele czasoprzestrzenne (ang. „wormhole”) to hipotetyczne twory, które łączą dwa odległe punkty we Wszechświecie lub nawet dwa wszechświaty ze sobą. Dotychczas nie zaobserwowano żadnego takiego obiektu, ale powstało już sporo publikacji teoretycznych na ich temat.

Jedna z najnowszych prac naukowych dotycząca tuneli czasoprzestrzennych została napisana przez dwóch chińskich astrofizyków Fudan University w Szanghaju. Ich publikacja znalazła się w zasobach Arxiv na początku maja.

Zaćmienie księżyca 2014

Dnia 15 kwietnia 2014 roku Księżyc wejdzie w cień Ziemi. Będzie to pierwsze z czterech kolejnych zaćmień występujących po sobie w półrocznych odstępach. Ostatni taki cykl zaćmień (tetrada zaćmień) miała miejsce dekadę temu, następna będzie miała miejsce dopiero w roku 2032. Zaćmienie będzie najlepiej widoczne z Ameryki Północnej oraz większej części Ameryki Południowej. Zespół astronomów projektu GLORIA będzie uczestniczyć w tym spektaklu astronomicznym w Świętej Dolinie Inków, w peruwiańskim mieście Cusco. Dla większości Europy faza całkowita będzie niewidoczna. Wyjątkiem są tutaj wysunięte daleko na zachód Wyspy Kanaryjskie. Tam, na stoku wulkanu Teide o wysokości 3718 m n.p.m. faza całkowita nastąpi tuż przed wschodem Słońca, stąd też cień góry będzie skierowany w stronę chylącego się ku zachodowi Księżyca. W dniu 15 kwietnia relacja tego niezwykłego zjawiska astronomicznego zostanie przeprowadzona przez astronomów projektu GLORIA zarówno z Cusco jak i z obserwatorium Teide.

Zagadkowe światło na Marsie. Internauci odkryli, a NASA się głowi

Internetowe serwisy rozpala dyskusja o tajemniczym snopie światła, jaki widać na dwóch zdjęciach z Czerwonej Planety, które łazik Curiosity przesłał na początku kwietnia. NASA zastanawia się, skąd się wzięło. Oba zdjęcia pochodzą z obszaru zwanego Kimberley, do którego ostatnio zawędrował Curiosity. Jedno zostało wykonane 2 kwietnia (a więc to nie prima aprilis), a drugie dzień później, mniej więcej o tej samej porze dnia, pod wieczór. W odległości ok. 160 m od łazika, na krawędzi znajdującego się tam krateru, widać jasną plamkę. Spójrzcie sami, jak ona wygląda:

Zdjęcie z 2 kwietnia (jasna plamka w lewym, górnym rogu):

Czeka nas spektakularny "deszcz meteorów"

3 lutego 2004 roku w ramach Projektu Poszukiwania Planetoid Bliskich Ziemi im. Lincolna (LINEAR), odkryto kolejną kometę. Nadano jej nazwę 209P/LINEAR.

 

Polowania na Jowisza i nie tylko

W sobotę w ramach zajęć Sekcji Astronomicznej miłośnicy nieba polowali na gazowego giganta i jego księżyce. Oto pierwsze próbki jeszcze na gorąco nim opadną emocje i przyjdzie refleksja nad seeingiem w mieście. Na tarczy widoczny cień Callisto jednego z największych księżyców galileuszowych. Sam księżyc trudno dostrzec z racji małego kadru, który powstał z 30 sekundowego filmu z kamery DMK21. Obserwacje prowadzone były za pomocą refraktora 900mm, którego ogniskową wydłużono specjalną soczewką Barlowa x2.

Wraca wielka plama, jest szansa na zorze

Od kilku dni na powierzchni Słońca dochodzi do serii potężnych wybuchów. Ich źródłem jest olbrzymi kompleks plam o numerze 1944, o którym było głośno pół miesiąca temu. Co przyniesie nam tym razem?

Zza lewej krawędzi widocznej z Ziemi tarczy słonecznej, wyłonił się ciemny obszar, który jest tym samym, który przynosił nam ponad pół miesiąca temu całe serie potężnych wyrzutów materii.

Te z kolei docierając w postaci wiatru słonecznego do ziemskich biegunów magnetycznych, objawiały się w postaci malowniczej zorzy polarnej, widocznej na obszarach polarnych.

7 stycznia doszło do eksplozji o sile X1,2 oraz obfitego koronalnego wyrzutu materii (CME). Tym razem w ciągu 3 dni odnotowano przeszło pięć wybuchów klasy M.